Salve,
'kanikula' u mnie, przeprowadzki et tutti quanti, ergo słabo z blogowaniem.
Czytam ostatnio nowa powiesc pani Eli
Cherezinskiej - Turniej Cieni - swietnie sie czyta, choc powiem mialem zupelnie inne wyobrazenie o mosci Chlopickim i jego dowodzeniu po Grochowem.
A tutaj wiersz mosci
Pola - sliczny i wlasciwy na nasze czasy, mysle.
.
Cudze chwalicie, swego nie znacie,
Sami nie wiecie, co posiadacie.
Alboż nie śliczne te wioski liczne?
Ten kraj kochany, bogate łany?
Bujne ogrody, łączka wesoła,
Na której trzody widzisz dokoła.
Z daleka borek, na górze dworek,
Wkoło topole, a tam na dole
Strumyk jak wstęga ku rzece sięga.
Tu niskie chatki, a przy nim dziatki
Hoże, rumiane jak malowane.
Co to za życie! O! Takie dziecię
Widzieć wam trzeba z partyką chleba,
Z kawałkiem sera; tam dusza szczera,
Pełna prostoty, a nie brak cnoty.
Przy chatce chatka, w pracy czeladka,
W polu figury, w podwórku kury.
Na oknie kotek, przy płotku płotek,
A pies przy budzie. A co za ludzie!
Każdy gotowy sercem i słowy
Przyjąć w gościnę; da i pierzynę,
Sobie odejmie, a da uprzejmie.
Gdyś wstąpił w progi,
toś nam już drogi.
Tu zacna matka, uczy pacierza,
O Bogu prawi, dobro rozszerza.
Nie jedź po świecie,
Znajdziesz tu przecie
Niezgorsze rzeczy; nikt nie zaprzeczy,
Że w tym kąciku cnoty bez liku,
Uczucia żywe, serca poczciwe.
Wiecej
tutaj...
lub
tutaj.
ps
ilustracje to dziela mosci Juliusza Kossaka via Wiki Commons
